Reserve Assurantie Eigen Risico

De verlenging van (beurs)verzekeringscontracten voor 2022 staat weer voor de deur. Nog steeds hebben we te maken met een verhardende markt. Diverse verzekeraar stoppen met het aanbieden van verzekeringen voor risicovolle bedrijven en risicovolle zaken. Ondernemingen krijgen steeds vaker te maken met het niet of het gedeeltelijk verkrijgen van dekking voor hun risico’s. In 2000 werd de fiscale Reserve Assurantie Eigen Risico (RAER) afgeschaft. Per dat moment mocht een bestaande reserve (aanwezig op 31 december 1999) in een periode van maximaal tien jaar nog vrijvallen. Zou het juist nu een goed idee zijn om de Reserve Assurantie Eigen Risico (in aangepaste vorm) weer in het leven te roepen?

Wat is de Reserve Assurantie Eigen Risico?

De Reserve Assurantie Eigen risico (RAER) was in het leven geroepen als fiscale faciliteit voor ondernemers die risico’s in eigen beheer hielden. De faciliteit bood de mogelijkheid om de bespaarde bruto verzekeringspremies (inclusief de toen 7% assurantiebelasting) te reserveren ten laste van de winst. De essentie van de regeling was een mogelijkheid te bieden tot egalisering van het effect van een eventuele schadelast.

Als randvoorwaarde voor reservering werd gesteld dat branchegenoten dit risico in belangrijke mate (zijnde ten minste 30% van de branche) plegen te verzekeren. Dit om te voorkomen dat ondernemers reserveringen zouden vormen voor exotische risico’s die normaliter niet worden verzekerd. Het is echter deze eis die de regeling moeilijk werkbaar heeft gemaakt. De bewijslast dat aan deze voorwaarde is voldaan, lag bij de belastingplichtige. De praktijk heeft geleerd dat het zeer moeilijk was om dergelijke informatie –van concurrenten –te bemachtigen.