Modernisering van de ziektewet

Diverse prikkels zoals de Wet Verbetering Poortwachter, de verlenging van de loondoorbetaling van één naar twee jaar, het strengere keuren en het verhogen van de ondergrens voor een WIA-uitkering van 15% naar 35% hebben geleid tot een daling van het beroep op de arbeidsongeschiktheidsregelingen met 71% sinds 2000. Alleen bij uitkeringsgerechtigden vanuit de Ziektewet is dit niet het geval.

Deze groep bevat veel mensen met een tijdelijk arbeidscontract die, anders dan de gemiddelde werknemer met een gewoon dienstverband voor onbepaalde tijd, een langduriger verblijf in de Ziektewet realiseren, vaker doorstromen naar de WIA , minder naar vermogen werken en waarvan de werkhervatting veel lager is dan de ‘gewone’ werknemers. De reden hiervoor is niet een medische grond maar heeft te maken met de arbeidsmarktproblematiek.

Voor werkgevers betekent dit vanaf 2014 premiedifferentiatie in het publieke bestel:

• Sectorale premiedifferentiatie voor kleine werkgevers (<10 maal de gemiddelde loonsom voor een werknemer);
• Een combinatie van sectorale en individuele premiedifferentie voor middelgrote werkgevers (>10 en <100 maal de gemiddelde loonsom);
• Individuele premiedifferentiatie voor grote werkgevers (>100 maal de gemiddelde loonsom).

Werkgevers krijgen hierbij de keuze tussen één premie in het publieke bestel dan wel het ZW eigen risicodragerschap (met private herverzekering).
 
Registreer nu alle ziek uit dienstmeldingen en volg de re-integratie
Hoewel deze financiële prikkel voor werkgevers pas per 2014 ingaat, is het van belang voor werkgevers om alle ziek uit dienstmeldingen nu al goed te registeren en de re-integratie van deze groep te volgen. De toerekening van de uitkeringen aan de werkgevers zal namelijk plaatsvinden conform de WGA, op basis van het T-2 principe. Dit houdt in dat het UWV de Ziektewet uitkeringen van twee kalenderjaren ervoor (dus 2012!) doorrekent in de premie .
 
WGA eigenrisicodragerschap: doorbelasting totale WGA lasten (vast en flex personeel) vanaf 2016
Vanaf 2016 krijgen alle werkgevers naast de WGA lasten van vast personeel ook de WGA lasten van flex-werkers doorbelast: de totale WGA lasten. Is een werkgever eigenrisicodrager voor de WGA dan krijgt hij deze lasten dus per 2016 toegevoegd. Hij kan er dan eventueel voor kiezen om terug te gaan naar het UWV. Hij blijft dan wel verantwoordelijk voor bestaande WGA lasten (de zogenaamde staartlasten). Deze lasten (uitlooprisico) zijn gedekt door de private verzekering.
 
Werkgevers die dan nog in het publieke bestel zitten krijgen te maken met of een sector premie of een gedifferentieerde premie voor de totale WGA lasten. Zij kunnen ervoor kiezen om eigenrisicodrager voor de WGA te worden en dit te onder te brengen bij een verzekeraar.